Als ik vroeger zin in chips had, ging ik naar de winkel en vergaapte ik me aan de enorme hoeveelheid verschillende soorten chips. Mijn buik kon slechts 1 zak aan, dus was er stress of ik wel de juiste keuze ging maken. Vaak kwam ik er niet uit en kocht ik, bang om de verkeerde keuze te maken, maar niets. Liever ging ik naar de Trekpleister om een zak snoep te kopen. Uit alle bakken van elk soort alle lekkere snoepjes in een grote puntzak scheppen. Van alles een beetje, zodat je geen keuze hoefde te maken. Mijn leven nu voelt een beetje als de zak snoep, maar wel waarvan ofwel de zak te klein is geworden, ofwel de diversiteit aan snoep te groot. In ieder geval, er vallen snoepjes op de grond en dat is zonde.
Zo was de hoeveelheid reacties na de uitzending van onze Reis Van Je Leven overweldigend. Van natuurgenezer tot gebedsgenezeres, van vriend tot collega, maar ook van mensen die ik persoonlijk niet kende, prachtige reacties. Het heeft mij (maar zeker ook Hans) wel een week gekost om alles te kunnen verwerken. Dus rustig opslomen tot de kerst leek mij. Even geen kanker meer, maar gewoon focussen op gezin en werk. Had ik gedacht, maar nee! RTV Noord vroeg of ik met hen terug wilde kijken op 2016 en alvast een blik kon werpen op 2017. Natuurlijk wilde ik dat doen, maar wanneer? vroeg ik me af, wat zijn nog gaatjes in mijn drukke agenda. Ik ben toch ziek? Op zulke momenten grijpt het me naar de keel en wordt het enthousiasme om de leuke dingen bijna overvleugeld door stress.
Hoe staat het momenteel met de kankersnoepjes in mijn snoepzak?
Vanuit de Stichting voer ik gesprekken over onderzoek met de Hanzehogeschool en het UMCG, geef ik presentaties en natuurlijk de normale zaken als de Patiënten Advies Raad, blogjes, Facebook etc. Een baan op zich, maar hopelijk kan ik binnenkort zeggen welke opbrengsten deze investering heeft opgeleverd. Als het allemaal lukt, is het groots!
Naast de kankersnoepjes heb ik natuurlijk ook de gezinssnoepjes in mijn zak, snoepjes die ook aandacht vragen: zo gaat onze oudste net naar de middelbare school en verkent het terrein van puberaal gedrag. Hockeyt onze dochter op selectieniveau en maakt graag gebruik van onze facilitaire diensten. Hebben we een zieke (schoon)moeder wat erg verdrietig is. En moeten we op vakantie, rondhangen met vrienden, sporten, wassen, koken, schoonmaken en relaxen. Gelukkig heb ik een wereldvent die ook lekker koken kan.
En dan als laatste de werksnoepjes, wat kun je in 3 dagen tijd allemaal wel en niet, zeker wanneer je ook nog wat cognitieve problemen hebt.
pfffffffffffffffff, wat wil ik nu echt, nu ik heb gemerkt geen superwoman meer te kunnen en willen zijn?
Hoe zorg ik er in 2017 voor, dat alle snoepjes in het zakje passen? Soms zou ik willen dat ik wist wanneer ik dood ga, of in ieder geval hoe lang ik mij fysiek en emotioneel goed blijf voelen. Pas dan ben ik in staat die periode goed in te vullen, te plannen en weet ik welke keuzes ik in mijn levenshaast moet nemen. Maar nu…….
Op de berg in Frankrijk zal ik daar skiënd over nadenken! Het wordt wel mijn goede voornemen voor 2017. Klonen is geen optie!
2016 kankerleven in steekwoorden:
UMCG, Chemo, pillen, Libelle (blad), Libelle (TV), Stichting Merels Wereld, TRIP, Dizain, Nordique, Brandfield, Peter Tahl, website, Facebook, Twitter, Winsumer Wierdentocht, RTV Noord, 10.000 euro, Reis Van Je Leven, BFF, 4 mijl, Shirts, Hanzehogeschool, Pfizer film, Onderzoek, Eigen onderzoekslijn, presentaties, dood, lotgenotencontact.
Maar vooral liefde, vriendschap en heel veel lol!
