Ro(a)uw

15 januari 2017

Rouw (uit het Germaans hreuwan-, verwant met het Engels rue en mogelijk het Sanskriet karuṇa) is een emotionele reactie als gevolg van een verlies, in het bijzonder het verlies van een naaste. Normaal gesproken zal de intensiteit van de reactie in de loop van de tijd afnemen, de rouw kan echter zo heftig zijn, dat de levenslust verloren gaat. (bron Wikipedia)

Nadat mij werd gevraagd om te vertellen wat de hoogte- en dieptepunten uit 2016 waren, was het niet moeilijk hier antwoord op te geven. Bij de mooie dingen raakte ik bijna de tel kwijt en vergat ik zelfs nog wel eens een briljantje (mijn chemobrein krijgt de schuld), maar op dit moment overheerst toch het verdriet om de dood van lotgenoten. Ondanks dat ik een aantal overleden lotgenoten niet eens in ‘het echt’ had gezien, is het verdriet er niet minder om. Appjes, telefoontjes, videoberichten, pm-etjes of hun aandeel in de (ROS-1) facebookgroep. Ik koester elke vorm van nalatenschap, al blijft het bizar. Wat is doodsangst toch bindend. Wat blijft zijn herinneringen en gedachten! Het is zoals een lotgenoot al eerder schreef, de keerzijde van het lotgenotenschap. Naast de mooie momenten en de intense verwantschap hoort het afscheid er ook bijna zeker bij. Voor hen en ook als troost voor mezelf een prachtig liedje van Candlebox, een band die Hans en ik begin februari in Duitsland gaan zien! En net als Pearl Jam ‘Just Breathe’ een speciaal plekje in mijn leven heeft! Maar rouwen is verdrietig en doet zeer.

‘Change directions, watch the tides
And we borrow too muchcandlebox
And form restrictions, we form lines
And we separate you from me
But sometimes
Sometimes we carry more weight than we own
Oh sometimes
And sometimes goes on and on and on’..

Sometimes van Candlebox

 

Wellicht is het ook de tijd van het jaar, maar de dood is zo focking dichtbij! Een zeer naast familielid van ons is opgenomen in een hospice en dat maakt dat ik nog meer nadenk over ook mijn laatste fase van het leven, de terminale fase. Wil ik naar een hospice, of toch thuis blijven. Met Anne Marie heb ik daar vorig jaar al gesprekken over gehad, maar als ik nu zie hoe mooi en menswaardig een hospice is….. Maak ik het dan minder zwaar voor mijn gezin? Waar krijg ik de beste zorg? Het moet toch niet zo zijn dat als je uitbehandeld bent, je zelf maar moet aanmodderen? Binnenkort maar eens op onderzoek uit, gewoon om een goede keuze te kunnen maken. We zullen toch het gesprek aan moeten gaan en wat is het mooi dat we in Nederland nog een keuze hebben. Maar het liefst schuif ik dat gesprek nog een paar jaartjes voor me uit. Het feit dat ik  morgen weer naar het ziekenhuis moet heeft ongetwijfeld met mijn wat zwaarmoedigheid te maken. We zijn nu alweer 7 maanden bezig met de nieuwe pillen en naar mijn gevoel groeit er weer van alles, al voel ik me nog fantastisch. Als de bobbel onder mijn oksel echt niets is, wil ik dat hij weg wordt gehaald, het bezorgt me stress en dat wil ik niet als het niet hoeft.

‘Rouw is meer dan alleen de pijn van verlies. Het is de achterkant van liefde.
Rouw laat je stilstaan bij datgene wat je liefhad, diegene die je lief hebt gehad en de vreugde die je hebt ervaren. (Jacob van Wielink)

Aankomende dinsdag ben ik uitgenodigd door de studievereniging van MBRT om in een minisymposium over de impact van het ziek zijn te vertellen. Een keer niet over Patiënt empowerment, onderzoek en de stichting, maar meer de impact op mentaal gebied. Wat doet het met mij als mens, moeder en vrouw om te weten doodziek te zijn en welke invloed heeft het op zowel op mijn  binnen- als buitenkring.
Natuurlijk zal ik niet nalaten ook  hun belangrijke taak die zij in het werkveld zullen hebben om de patiënt bij de scans goed bij te kunnen staan te belichten . Wat de impact is om zowel letterlijk als figuurlijk naakt te staan bij een zeer stressvol moment. Voor veel lotgenoten begint de scanxiety toch echt bij de scan zelf!
Ik ben vereerd en vind het fantastisch dat de patiënt nu echt gezien wordt en zal mijn uiterste best doen! wordt vervolgd!

 

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *