Even voorstellen…het bestuur.
Mijn naam is Mark Terpstra. 
Woonachtig in Aduard (Groningen), getrouwd met Monique en samen hebben we twee zoons; Tim en Lars. In het dagelijks leven ben ik project- en teamleider bij de Pedagogische Academie van de Hanzehogeschool Groningen.
Sinds begin 2023 ben ik toegetreden tot het bestuur van Stichting Merels Wereld. Toen Merel in 2014 te horen kreeg dat ze een zeldzame vorm van longkanker had, was zij werkzaam bij de Hanzehogeschool en werkten we samen in een prachtig team. De onheilstijding en alle effecten op haar en haar gezin hebben we van relatieve nabijheid meegemaakt. Dit heeft een enorme indruk op mij gemaakt. Met name de manier waarop Merel er zelf mee om gaat door onderzoek te initiëren naar ROS-1 en zo bekendheid ervoor te genereren.
Vanaf 2023 hebben we voor een deel een nieuw stichtingsbestuur, met veel ervaring in bestuur, financiën en projecten. Samen bouwen we voort op de resultaten van de eerdere jaren en gaan we verder vormgeven aan de doelen van de stichting Merels Wereld: Research, Voorlichting en Informatie geven over ROS-1.
Ik ben er enorm trots op dat ik de stichting mag helpen in het bereiken van haar doelen. Help je ook mee?
Jeroen Maas
Even voorstellen: mijn naam is Jeroen Maas, 50 jaar, getrouwd en twee kids. 
Van huis uit ben ik bedrijfseconoom en in het dagelijks leven ben ik directeur van de GOA Publiek. Dit is, voor degenen die het niet kennen, een stichting die jongeren op leerbanen en traineeships verloont en begeleidt. Ik heb het mogen opzetten en geef er inmiddels al twaalf jaar leiding aan.
Zowel Merel als Hans ken ik al jaren. Merel is jarenlang een directe en fijne collega geweest bij de Hanzehogeschool Groningen. Daar heb ik haar leren kennen als iemand die hands-on is, geniet van gesprekken met opdrachtgevers en studenten en altijd voor de volle 100% gaat voor de goede zaak. En, niet onbelangrijk, daarnaast ook altijd in is voor een geintje en koffie-automaat gesprekken. Hans ken ik met name van het wereldje van de arbeidsmarktbemiddeling. We treffen elkaar met enige regelmaat, soms op events, soms omdat we beiden voor een bepaalde kandidaat de benen onder onze kont vandaan lopen om hem of haar op een goede plek te krijgen.
Toen in 2014 het nieuws van haar ziekte bij Hans, Merel en de kinderen in sloeg, waren we al een paar jaar geen collega’s meer. Desondanks was ik er ook stil van. En sindsdien volgde ik het nieuws rond haar ziekte en behandeling op de voet. Zo ook de oprichting van Merels Wereld. En mijn bewondering voor haar (eigenlijk hun) kracht om de ziekte om te buigen tot iets waar anderen mensen baat bij kunnen hebben, groeide. Ook zag ik hoe Merel uitgroeide tot een boegbeeld dat, ogenschijnlijk met groot gemak, in zeer uitlopende gezelschappen en omstandigheden de belangen van patiënten weet te vertegenwoordigen.
In de afgelopen jaren heb ik een vader en een schoonmoeder verloren aan kanker. Niet zozeer aan de ROS-1 variant, maar toch. Ik heb gezien wat voor rotziekte het is en wat voor impact het heeft op de patiënt en zijn of haar omgeving.
Ik ben daarom zeer verheugd dat ik vanuit deze bestuursrol een bijdrage mag leveren aan de goede zaak van Merels Wereld. En dat ik dat samen mag doen met oud-collega’s Pauline Groenhof en Mark Terpstra (die zich ook als vers bestuurslid presenteert), maakt het voor mij compleet.
Pauline Groenhof
Hallo, mijn naam is Pauline Groenhof, 43 jaar en ik woon in de stad Groningen. 
Sinds een jaar werk ik als contractmanager bij de Gemeente Groningen. Het programma waar ik voor werk, gaat namens de 10 Groningse gemeenten over Beschermd Wonen en Opvang. Mijn focus is daarbij de maatschappelijke opvang, de opvang voor dak- en thuislozen.
Merel en ik hebben lang samengewerkt in de tijd dat we beiden bij de Hanzehogeschool werkten. Ik heb daar eerder een blog over geschreven (hier te vinden). Een krap half jaar nadat ik die betreffende blog schreef, vroeg Merel me in het bestuur van de stichting. En nee, tegen Merel zeg je geen nee een zeker niet als het ook nog eens is om zo’n mooi doel te dienen.
Ik heb veel respect voor Merel, Hans en de kinderen en hoe ze omgaan met alles en ben blij dat ons gezamenlijke werk voor de stichting een verdiepende laag in onze vriendschap betekent. Het is prachtig om te zien wat er allemaal gebeurd is de laatste jaren, mede ook dankzij de inzet van oud bestuursleden. De betrokkenheid van onderzoeks- en kennisinstellingen, patientorganisaties, netwerk en donateurs is hartverwarmend. Ik heb zin om met de ‘verse’ krachten (die ik overigens ook al jaren ken, oud-collega’s zijnde) de komende jaren me verder in te zetten voor de stichting!
Hans van der Ploeg
Bestuurslid van het 1e uur (april 2016…) en tevens partner van. Vanaf het prille begin dus betrokken bij de oprichting en ontwikkeling van Stichting Merels Wereld. 
Dat prille begin was met de wetenschap van toen, dat Merel niet zo lang meer te leven had en we ons nuttig en sterk wilden maken voor haar bijzondere kankersoort. De medicijnen die haar destijds hebben gered en nu nog steeds, hebben ervoor gezorgd dat Merel er nog steeds is en zich als boegbeeld wereldwijd kan laten zien en horen. Enorm trots op haar en de wetenschap!
De Stichting heeft zich daardoor enorm kunnen ontwikkelen en heeft grote betekenis gekregen. Ik mag daar nog steeds een steentje aan bijdragen. In het dagelijks leven ben ik accountmanager bij een Gemeente en actief als trainer-coach in het (amateur)voetbal. 2 betaalde banen die de nodige tijd kosten, naast het bijzondere gezinsleven wat we leiden. Gekoppeld aan bestuursactiviteiten voor de Stichting krijg ik de agenda wel vol. Allemaal activiteiten die energie geven.
